Mantelzorger? Ik? incl. 3 lessen die ik heb geleerd

De ideale mantelzorger…je kunt hem zomaar (plotseling) zijn. Mantelzorg sluipt er in, dat heb ik zelf ook ervaren. Mijn opa werd ouder en ik was er steeds vaker om hem te helpen. Maar mantelzorger? Ik? Ik deed het vooral uit liefde, omdat het op mijn pad kwam en omdat hij er ook altijd voor mij was geweest. Achteraf gezien ben ik enorm dankbaar voor mijn tijd als mantelzorgen. Niet alleen voor de herinneringen, maar ook vanwege de lessen die ik heb geleerd. In deze blog zal ik er 3 met je delen.

Mantelzorger? Ik? Ik deed het vanuit liefde en ging maar door
Op het moment dat mijn opa zichtbaar achteruit ging wilde ik er voor hem zijn. Ik ging er vol in. Ik zorgde er elke week weer voor dat de boodschappen gedaan werden. Ik maakte schoon en ging mee naar afspraken. Daarnaast werkte ik in die tijd ruim 40 uur. Het zorgen voor opa leverde me veel voldoening en dankbaarheid op maar ook steeds vaker vermoeidheid en kopzorgen. Ik had totaal geen rust. 

In plaats van kleinkind veranderde ik steeds meer in de mantelzorger, de zorgverlener. Trouwens ooit gehoord van betuttelen? Ik stond er lange tijd niet bij stil, maar stukje bij beetje nam ik steeds meer over van opa, terwijl hij eigenlijk ook nog heel veel zelf kon. Ik was hem aan het betuttelen. En of ik nu met opa in de supermarkt aan de kassa stond of bij een specialist in het ziekenhuis was, overal werd vooral over opa heen en tegen mij gepraat.

Ik ging er in mee, het leek normaal. En dat ik ook als professional werkzaam was in de ouderenzorg hielp ook niet mee, want daardoor kwam ik bijna vanzelf in de rol van zorgverlener. Want ja ik wist en kon veel zelf, ik had die professional niet nodig. Tenminste…dat dacht ik lange tijd. Tot ik tot nieuwe inzichten kwam.

Van mantelzorger naar kleindochter
Het is ergens 2019 als ik merk dat het echt niet langer gaat. Ik verlang naar rust, meer balans en ik wil weer genieten van mijn tijd met opa.  Het moet anders, maar hoe? Ik denk dat het ergens begin 2020 is als ik tot nieuwe inzichten kom. Het lukte me om van een afstandje naar mijzelf en de situatie waarin ik zat te kijken. Ik zag opeens waar ik mee bezig was. Confronterend, verdrietig en verdomde lastig om toe te geven dat het ook anders kon. Maar tegelijkertijd ook mooi, want ik zag toen ook wát ik anders kon doen. Ik besloot dat ik weer de kleindochter voor mijn opa wil zijn die ik altijd geweest was.

Ik ging taken overdragen aan andere familieleden en professionals. Niet altijd makkelijk, want ja wisten zij wel wat ze moesten doen, hoe ze het beste konden praten tegen opa en wat hij fijn vond? Nee niet altijd, maar door zelf een stapje terug te doen kregen zij de kans om dit zelf te ontdekken. En ik, ik keek mee vanaf de zijlijn en gaf tips en adviezen als er om gevraagd werd. Iets met de controle los leren laten…
Maar elke keer als ik weer een lach op mijn opa’s gezicht zag als er een ander familielid, zorgmies of zorgverlener binnenstapte of als opa vol enthousiasme vertelde wat hij had gedaan met een van deze mensen, wist ik dat ik je de juiste beslissing had gemaakt.

Er veranderde ook iets in de communicatie tussen mij en opa. Ik zag hem weer als mens, als opa. En opa leerde mij op zijn beurt om te vertragen, om in het moment zijn, om los te komen van plannen, aannames en gedachtes. De situatie vroeg een vertraging van mijn denken en een vermogen tot intuïtief waarnemen. Wat kan ik aanvoelen en hoe kan ik meebewegen met wat er is?

Ik ben zo blij dat ik tot dit inzicht gekomen ben, want het heeft onze band alleen maar versterkt. Opa is oud kunnen worden op een manier zoals hij dat graag wilde. Ik ging beter voor mezelf zorgen waardoor ik ook meer energie had. En mede door deze keuze heb ik herinneringen kunnen maken die de rest van mijn leven bij me zullen blijven.

Mantelzorger? Ik? Ja natuurlijk! Het waren bijzondere jaren waar ik intens van heb genoten maar vooral ook heel veel heb geleerd!

3 lessen die ik heb geleerd

1.  Vertrouw op je innerlijk weten: ik weet nog dat ik tegenover een transferverpleegkundige zat en zij mij adviseerde om opa naar een verpleeghuis te brengen vanwege zijn delier. Alles in mijn lichaam schreeuwde NEE. Enerzijds omdat opa dit helemaal niet zou willen, maar nog belangrijker mijn intuïtie vertelde me dat als opa naar huis zou gaan het snel beter met hem zou gaan. Mensen met dementie hebben behoefte aan een vertrouwde omgeving. Zo gezegd, zo gedaan en na 1 dag thuis knapte opa al op.
2.  Denken in mogelijkheden: er is zoveel meer mogelijk dan je vaak zelf denkt. Er is tegenwoordig zoveel hulp en ondersteuning te krijgen zonder dat we daar erg in hebben. Er zijn ook diverse hulpmiddelen te krijgen die het leven kunnen vergemakkelijken. Maar ook m.b.t. mindset. We zijn vaak zo gefocust op alles wat niet meer kan, maar het is nog zoveel wat wel kan. Alleen al dit zien zorgt voor meer positiviteit.
3. Zelfbewustzijn leidt tot groei en verandering: in eerste instantie gaf ik vooral anderen de schuld dat ik me slecht voelde. Zij deden niks, luisterde niet, e.d. Maar op het moment dat ik kritisch naar mezelf durfde te kijken en ook mijn schaduwkanten aan durfde te kijken veranderde er dingen. Ik werd me bewust van mijn talenten maar ook mijn valkuilen. Ik leerde om bewustere keuzes te maken in lijn met wie ik ben, waar ik blij van werd en belangrijk vond.

Ik hoop dat mijn verhaal jou inspireert en aanzet tot verandering. Weet dat het mogelijk is om te genieten van jouw tijd als mantelzorger en dat hulp vragen helemaal niet betekent dat je zwak bent. Integendeel, het is juist enorm krachtig. Mocht je hulp willen, laat mij je dan helpen. Via mijn blogberichten deel ik mijn inzichten en groeiproces. Alle tools die mij toentertijd als mantelzorger geholpen hebben om mijn leven te veranderen heb ik samengevoegd in mijn online cursus "Jij in balans: ontdek jouw innerlijke kracht". 

Mocht je behoefte hebben aan 1-op-1 begeleiding, dan is wellicht mijn VIP-transformatieprogramma 'Be your own guru' iets voor jou! Stuur me even een berichtje via het contactformulier op de website dan plannen we een kennismakingsgesprek in en bespreken we tegelijkertijd vrijblijvend de mogelijkheden.

Weet dat je er niet alleen voor staat!

Liefs,
Chantal